ഗുരുവന്ദനം

കനിവിൻ നിലാവെളിച്ചം പകർന്നെന്നിലെ 

കരിവിളക്കിൻ നാളമെരിയിച്ചതും, 

ഉണർവ്വിൽ കിനാവിന്റെ നറുമുത്തുപാകി 

നനച്ചു തളിരിതൾ വിരിയിച്ചതും, 

അറിവിന്റെ നാമ്പുകളെത്തിനോക്കും നേരം

അലിവോടെ കിരണമായ് തഴുകിയതും,

അകലെയുണ്ടോരുവസന്തം അവിടെയെത്തുവാൻ 

വഴിയിതാണെന്ന് പഠിപ്പിച്ചതും, 

തിരിയാത്ത മൊഴികളെ തല്ലിപ്പഴുപ്പിച് 

മധുരമാമ്പഴമാക്കി മാറ്റിയതും, 

ഉണരാത്ത നിനവിനെ തഴുകിയുണർത്തി

ചിറകുകൾ നീർത്താൻ ഇടം തന്നതും, 

കൺകളിൽ വിരിയുന്ന വാത്സല്യമൊട്ടുകൾ 

വാടാതെന്നുള്ളിൽ നിറച്ചതിനും,  

ഓർമ്മയിലെന്നും നിറയുന്ന ദീപ്തിയായ് 

നിത്യം വിളങ്ങുക വാഗ്‌ദേവതേ 

നിത്യം വിളങ്ങുകെൻ  അധ്യാപികേ....